Diagnoseverklaring

Globaal:
Een diagnoseverklaring wordt in de regel afgegeven als diagnose (nog) niet op een objectieve manier worden vastgesteld. Lichamelijk onderzoek, zoals bloedonderzoek of een hersenscan, levert onvoldoende informatie op. Dan kan een diagnose worden bepaald op bij bijvoorbeeld uiterlijk kenmerken of gedragskenmerken

Hoe werkt dit bij dingen die onder GGZ vallen?

Precies zo. Het is namelijk bij Psychische aandoening vaker het gebruik.
Een voorbeeld kan dus Autisme zijn.
Bij een storing in het ASS, kan de diagnose in de regel niet echt objectief worden vastgesteld. Lichamelijk onderzoek, zoals bloedonderzoek of een hersenscan, levert onvoldoende informatie op. De arts geeft dan een verklaring hoe hij/zij tot de diagnose is gekomen

Wat bedoel je met een storing in het ASS?

En wat bedoel je met dat de arts aangeeft HOE hij/zij tot de diagnose is gekomen?

ASS = Autisme spectrum stoornis

Eigenlijk precies wat ik schrijf, de arts legt in een verklaring uit hoe en waardoor hij/zij tot een diagnose is gekomen

" Lichamelijk onderzoek, zoals bloedonderzoek of een hersenscan, levert onvoldoende informatie op. Dan kan een diagnose worden bepaald op bij bijvoorbeeld uiterlijk kenmerken of gedragskenmerken" bijvoorbeeld.

Ja klopt, maar hoezo dan een STORING in het autismespectrum stoornis, die snap ik niet?

Heel toevallig gaat het bij mij ook om een diagnoseverklaring ASS.

Ik heb hier nog wat vragen over sorry,.

1. Hoe komt de diagnoseverklaring eruit te zien?
2. Wat komt er in te staan?
3. Wat heb je er aan?
4. Waar kan het voor gebruikt worden?
5.Kan het maar eenmalig gebruikt worden?
6.Wat is er anders aan dan een officiële diagnose? Waarbij diagnostiek is gedaan.
7.Wat is er anders aan dan bij hypothetische diagnose?
8. Wat zijn de voordelen ten opzichte van hypothetische diagnose?

Een stoornis in het ASS wil zeggen dat je een vorm van autisme hebt.
Je bent bij een psychiater terecht gekomen omdat er toch klachten of problemen waren. De psychiater heeft tests en onderzoek gedaan en op basis van die bevinding komt er een diagnoseverklaring. Dat is dus in feite ook een diagnose maar die is dan op een andere manier tot stand gekomen. Ik heb eerder al uitgelegd hoe die dan tot stand komt en wat het verschil is. Bij een diagnose van andere ziekten/aandoeningen zou je bloedonderzoek, lichamelijk onderzoek, beeldvormend onderzoek (MRI-scan) kunnen doen, maar bij ASS kan dat dus niet. Dit soort onderzoeken zijn daar niet voor beschikbaar.
De diagnose staat in je patiëntendossier. Ze kan worden gebruikt voor therapie of behandeling. Om daar een vergoeding van de ziektekostenverzekeraar voor te krijgen moet er dus wel een diagnose of diagnoseverklaring aanwezig zijn. Het kan zijn dat je in het dagelijks leven toch tegen problemen of beperkingen aanloopt.
Hoe ze er gaat zien en wat er dan in staat kan ik je niet zeggen. Dat is aan de arts die ze gaat maken

Eerst zei je storing in het ass, maar je bedoelde dus stoornis?

Nee ik ben niet bij een psychiater en er zijn geen tests en onderzoeken gedaan.

Kan je vraag 3 TM 8 beantwoorden? Uit je verhaal zijn die antwoorden voor mij niet duidelijk te halen.

Ik heb alle vragen die ik kan beantwoorden dus beantwoord. Er zijn vragen die ik niet kan beantwoorden.

Dat had stoornis moeten zijn.

"Nee ik ben niet bij een psychiater en er zijn geen tests en onderzoeken gedaan." Hoe kom je dan aan een diagnoseverklaring?

Oke, bedankt voor het beantwoorden!
Ik heb op dit moment nog geen diagnose verklaring maar heb er alvast wat vragen over

Die verklaring wordt doorgaans door een psychiater opgesteld. Bewaar in ieder geval alle vragen die je daarover hebt en stel die aan de arts

Bedankt voor de antwoorden en tips! (:

Nou, de verpleegkundig specialist GGZ die me 1x heeft gezien en die me totaal niet begrijpt en me ook niet kent zegt het voor me uit te kunnen schrijven, dat is toch raar?

Dat is wel opmerkelijk. Twijfel je eraan dat je stoornis in het ASS hebt?

Hoe bedoel je of ik daaraan twijfel?

Ben je het met conclusie eens dat je een stoornis in het Autisme Spectrum hebt? cq. dat je een vorm van autisme hebt

Ik denk het / weet het niet. Kan ook iets anders zijn natuurlijk

Die man kent me niet en begrijpt me echt niet. Het is dus ook echt heel vervelend met hem.

Ik wist niet wat een diagnoseverklaring is maar zit er nu erg mee dat er ook in staat HOE en WAARDOOR tot de diagnose gekomen is. En dus niet alleen ASS, maar ook uitleg (hoe en waardoor). Voor mij moet het helemaal kloppend zijn maar die man begrijpt me niet en kent me niet...

"maar zit er nu erg mee dat er ook in staat HOE en WAARDOOR tot de diagnose gekomen is." Waarom zit je daar erg mee? Dat zou het voor jou dan toch kloppend moeten maken als je ziet hoe en waardoor de diagnose tot stand is gekomen.
Overigens kun je wel vragen om eerst door de psychiater gezien te worden voordat er een diagnoseverklaring tot stand komt

Dus voordat het officieel wordt,die diagnoseverklaring MOET het altijd kloppend gemaakt worden,zodat de cliënt het er mee eens is? Is dat automatisch zo?

En psychiater wat bedoel je dan? Dat die diagnostiek gaat doen of wat? Door mijn problematiek gaat dat niet. Zowel een gewone afspraak als diagnostiek niet

Door je problematiek gaat dat niet schrijf je. Nou kan ik het even niet meer volgen...

Het verhaal wordt kloppend voor jou door een diagnose verklaring waarin staat hoe en waardoor de diagnose tot stand is gekomen.

Die man begrijpt me niet en kent me niet. Dus met zijn hoe en waardoor het tot stand is gekomen maakt het verhaal voor mij dan juist niet kloppend. Zorgt alleen maar voor hele erge overprikkeling enzo

En psychiater wat bedoel je dan? Dat die diagnostiek gaat doen of wat?

De psychiater is de specialist bij dit soort problemen. Die zou dus eigenlijk de diagnose moeten stellen

Dus door een verpleegkundig specialist GGZ een diagnose voor autisme laten stellen is niet verstandig? Weet niet of ik mijn vraag zo goed verwoord.

Dat is niet wat ik bedoel. Maar je kunt aandringen op een diagnose door de psychiater zelf. Je zou dan een gesprek met de [psychiater kunnen hebben. Die begrijpt jou misschien wel

Ja kijk ik begreep je blijkbaar niet en dat is bij mij en anderen altijd zo. :( Lijkt net of ik en anderen steeds een andere taal spreken. Contact en communicatie gaat gewoon niet.

Kan je zonder diagnose een volledige Wajong uitkering krijgen (dus een waarbij je niet kunt/hoeft te werken) ?

Is er nog iets anders waar ik aan kan denken of recht op kan hebben qua inkomen? Zo ja, waaraan of wat dan? Ik heb nu niets.

Dat is wel een duidelijk kenmerk van een vorm van autisme. Het lijkt me daarom ook zeker niet verkeerd om een diagnose te krijgen. Voor het UWV heb je die in ieder geval zeker nodig. Met de diagnose kun je een uitkering aanvragen

Ja ik herken me ook heel erg in autistische burn out (autistic burn out).

En wat je zegt over dat dat een duidelijk kenmerk is: ondanks ik aangeef dat er uitgezocht moet worden wat ik nodig heb ik contact en communicatie VOOR, TIJDENS en NA contact/communicatie en in alle vormen, word hier niks mee gedaan en niet geluisterd en blijft er over mijn grenzen en kunnen heen worden gegaan.

En een hypothetische diagnose, is dit ook genoeg/voldoende voor UWV/Wajong?

Wat bedoel je met een hypothetische diagnose??
Je krijgt toch een diagnoseverklaring?

Hey,

Ik las toevallig je topic een stukje mee.
Houd er rekening mee met wat voor diagnose je ook van een arts/psychiater krijgt,het UWV nog een eigen onderzoek laat doen door de keuringsarts van het UWV.
Wat jou eigen arts zegt,is dus niet altijd bindend.
Jou arts kan zeggen dat jij volledig afgekeurd moet worden, als de keuringsarts een andere mening heeft, wordt het advies van jou arts niet opgevolgd,zo zijn de regels helaas.

Een uitkering bij het UWV wordt ook niet bepaald aan de hand van wat je niet kan,maar er word juist gekeken naar wat je wel kunt.
Dus in hoe verre je wel (een deel van) je inkomen zelf kunt verdienen.
En dat kan op verschillende manieren, variërend van een gewone baan tot een aantal uur werken in een beschermde omgeving,afhankelijk wat de keuringsarts vindt dat je aan zou moeten kunnen.

Het is dus niet zo dat je met een brief van je psychiater afgekeurd kunt worden, mocht je dat denken!

Groetjes Suzan

Graag zou ik nog antwoord van John krijgen, lief mee gedacht maar voor mij is dit te lastig, sorry.

Even antwoord op het stukje van Suzan.
Een onderzoek of zelfs gewoon gesprek bij UWV is voor mij al niet eens mogelijk. En ik kan geen deel van mijn inkomen zelf verdienen.

Oh John had ook al gereageerd, sorry dat had ik nog niet gezien.

Een hypothetische diagnose wordt ook wel werkdiagnose genoemd. Is dat ook voldoende/genoeg voor UWV/Wajong?

Is er nog iets anders waar ik aan kan denken of recht op kan hebben qua inkomen? Zo ja, waaraan of wat dan?

Ik denk dat je toch een diagnoseverklaring nodig zult hebben.

"Is er nog iets anders waar ik aan kan denken of recht op kan hebben qua inkomen?" Ik zou daar zo geen antwoord op kunnen geven. Dat is dan toch in handen van het UWV.

Ik bedoelde met mijn laatste vraag ook buiten het UWV. "Is er nog iets anders waar ik aan kan denken of recht op kan hebben qua inkomen?"

En alles wat er uit komt bij een aanvraag bij UWV, ben je dat verplicht?
1. Hoe werkt dat als er een uitkering uit komt?
2. Hoe werkt dat als er iets anders uitkomt?

Dat zijn vragen die ik helaas niet kan beantwoorden.

Oke dankjewel voor alles! (:
Hopelijk kan iemand anders hier nog antwoord op geven.
Weet nu dus niet of ik aanvraag kan doen... En voor mij kan dit sowieso allemaal al niet op een enigszins normale manier... :(

Sorry als ik het lastig voor je maak.
Maar ik heb zelf enige ervaring hoe het bij het UWV werkt,vandaar dat ik reageerde.

Jij stelt een vraag aan John waar hij niks over zeggen kan,omdat hij niet voor het UWV werkt.
De enige die kan beslissen of iemand een uitkering krijgt van het UWV, is het UWV zelf.
Daarom kun je een dergelijke vraag ook het beste aan het UWV zelf stellen.
Of namens jou door iemand anders laten stellen.
Dan krijg je de juiste informatie die op jou situatie van toepassing is.

Het werkt niet zo dat je met een diagnose die door iemand gesteld is, die niet bij het UWV werkt, zomaar een uitkering aan kunt vragen.
Je kunt die diagnose meenemen,maar
er volgt dan altijd een nieuw onderzoek door een arts,in jou geval psychiater, van het UWV zelf.
En die bepaalt in hoeverre je (on)geschikt bent om te werken.
Dat kan dus verschillen met wat jou eigen arts heeft gezegd.
Juist in de Wajong groep wordt er heel veel aan gedaan om voor mensen toch een werkplek te zoeken waar ze in ieder geval een dagbesteding hebben, zo nodig in een rustige omgeving zonder druk om te presteren, iemand 100% afkeuren gebeurt niet zomaar.
En je bent idd verplicht om in ieder geval te proberen het werk te doen wat het UWV jou eventueel aanbiedt.
Anders heeft dit gevolgen voor je uitkering.
Als je het niet eens bent met de beslissing van de keuringsarts, kun je daar tegen in beroep gaan.
Dat betekent dat je nogmaals een keuring gaat krijgen door een andere arts.

Heb je niet iemand in je omgeving die voor jou bij het UWV kan informeren wat voor jou mogelijkheden zijn en je kan helpen bij de aanvraag?
Die persoon zou je ook mee kunnen nemen als je dan een gesprek bij het UWV hebt.
Als je van te voren aangeeft dat je graag iemand mee wilt nemen,is dat vaak geen probleem.
Die persoon kan je misschien ook helpen om de nodige documentatie te verzamelen die je nodig bent om een aanvraag te doen.

Ik zou je echt aan willen raden om eerst naar een psychiater te gaan en daar een diagnose te laten stellen.
Dan heb je iets op papier wat je naar het UWV of andere uitkeringsinstantie kunt gebruiken om verder in gesprek te gaan.
En je hebt een diagnose van een onafhankelijke arts die je naast de diagnose van de arts van het UWV kunt leggen,mocht je het met de beslissing van de UWV arts niet eens zijn.

En nog één tip: gebruik naar het UWV toe niet woorden als " ik kan niet werken" ,want dat vatten zij op als "ik wil niet werken".
Als er echt geen mogelijkheid is om te werken, zal de psychiater van het UWV dat ook inzien.

Groetjes Suzan

Dankjewel!
Ik reageer even op 2stukjes uit de tekst.

En je bent idd verplicht om in ieder geval te proberen het werk te doen wat het UWV jou eventueel aanbiedt.
Anders heeft dit gevolgen voor je uitkering.

-Dus nadat je aanvraag hebt gedaan en je krijgt de brief met de beslissing, op dat moment zit je daar dus aan vast? Of kan je ook iets zeggen van: dan laat maar, en dat je dan de uitkering niet ontvangt?
Of zit je er hoe dan ook aan vast? En ze bieden je toch niet meteen via de beslissingsbrief werk aan?-

Heb je niet iemand in je omgeving die voor jou bij het UWV kan informeren wat voor jou mogelijkheden zijn en je kan helpen bij de aanvraag?
Die persoon zou je ook mee kunnen nemen als je dan een gesprek bij het UWV hebt.
Als je van te voren aangeeft dat je graag iemand mee wilt nemen,is dat vaak geen probleem.
Die persoon kan je misschien ook helpen om de nodige documentatie te verzamelen die je nodig bent om een aanvraag te doen.
-Lief meegedacht. Nee, dat maakt het voor mij NOG veel lastiger. Dat is helaas geen optie/mogelijkheid voor mij. Dit is ook weer een voorbeeld van dat het voor mij niet ENIGSZINS op de normale manier kan. -

Hey,

Ik zal proberen het antwoord op je vraag zo simpel mogelijk te verwoorden. Wat best lastig is omdat het helaas een complex gebeuren is.

Op het moment dat jij je aanvraag indient en het UWV dat gaat beoordelen, krijg je van het UWV ook uitnodigen voor gesprekken. Waarschijnlijk met een keuringsarts of psychiater verbonden aan het UWV en misschien een arbeidsdeskundige.
Tijdens die gesprekken wordt beoordeeld of je in aanmerking zou komen voor een uitkering.
Ook wordt er beoordeeld in hoeverre jij op dit moment zou kunnen werken, of wat voor traject er nodig zou zijn om te zorgen dat je over een tijdje weer ( deels )zou kunnen werken en wat voor werkplek er dan het meest geschikt zal zijn.
Dit wordt zeker niet in de eerste brief al besloten,er zal uitgebreid gekeken worden wat eventueel mogelijkheden zouden kunnen zijn voor jou.
Een reïntegratie traject kan wel maanden duren.

Zolang jij kans wilt maken op die uitkering, moet je meewerken aan deze gesprekken en onderzoeken.

Maar je kunt er altijd uit stappen als jij dat wilt.
De consequentie is dan wel dat je de kans loopt geen uitkering te krijgen. Dus wat jij zegt, "laat die uitkering maar zitten" ,mag je zeker aangeven.

En ook als de uitkering is toegekend en er worden daar tegenover dingen van jou verwacht die je niet wilt doen, kun je dat ook aangeven. Maar dus ook weer met het risico dat je uitkering wordt gekort of stopgezet. Je kunt ook zelf aangeven als je geen uitkering meer wilt ontvangen.
Alleen begint wel de hele procedure van onderzoek weer van voren af aan,mocht je op het besluit de uitkering zelf af te wijzen,weer opnieuw.

Je kunt ook nog in beroep gaan tegen de beslissing die het UWV neemt over wat jij volgens hun deskundigen wel of niet kan,maar dat maakt het alleen maar nog ingewikkelder,dat kan ik zo niet even uitleggen.

Hoe moeilijk het ook voor je is,probeer toch contact op te nemen met het UWV zelf.
En vergeet niet dat zij veel meer mensen in hun bestand hebben met psychische problemen en/of communicatie problemen.
Ze zullen echt wel proberen om je zo goed mogelijk te helpen bij je aanvraag en kunnen je vragen beter beantwoorden omdat ze daar precies weten welke dingen er komen kijken bij jou specifieke geval.

Hier heb ik helaas een hele andere ervaring mee met iemand die een hele vergelijkbare situatie heeft. Er is totaal geen rekening gehouden met de problematiek, dus ook niet met communicatie en contact problemen. Dezelfde problematiek als ik heb. Ook is de uitspraak voor een andere uitkering dan Wajong (namelijk WIA) daar niet terecht en is die persoon daar ook de dupe van geworden.
Ze hebben totaal niet geholpen en maken het alleen maar erger, ook qua je gezondheid wordt het daar verpest.
Dat proces zit ik dus ook nog steeds mee in op dit moment en zal nog maanden duren

Een gesprek gaat voor mij niet en ook niet als ik iemand laat mee gaan of iemand anders het helemaal voor me laat doen en niet eens mee zou hoeven. Dat gaat allemaal ook al niet.

Het gaat niet over een re-eintegratie traject. Ik KAN niet werken, dat is onvermogen, onkunde,heeft niks met te maken met niet willen.
Maar hun insteek/idee is dus wel altijd/meestal een re-integratie traject?

Ik heb gewoon helemaal niets van inkomen.... Dus weet het allemaal niet meer

Er blijft bij het UWV maar over ons grenzen en kunnen heen gewalst worden en we worden niet begrepen / serieus genomen!

Ik word hier ook enorm overschat.
Ik kan geen contact opnemen met UWV en ga dat ook niet doen. Die andere persoon heeft dat wel gedaan en dat maakt alleen dat ze er niet bij stil staan dat het niet gaat. En dan blijven ze steeds op hun manier door gaan. En over je grenzen en kunnen en beperkingen heen gaan.
Afspraken/gesprekken zijn voor mij echt niet mogelijk. Dus moet het op HELE een andere manier

Heel vervelend dat dit jou ervaring met het UWV is.
Zelf ben ik er wel goed geholpen en begeleid nadat mijn werkgever mij wilde ontslaan vanwege lichamelijke klachten.
Mijn ervaring is dat in gesprek gaan bij meningsverschillen wel werkt, dat als je zelf netjes blijft meewerken en het door het UWV uitgestippelde pad volgt, er ook wel naar je geluisterd wordt.

Of er altijd een reïntegratie traject volgt en of dat in jou specifieke geval zo zal zijn,kan alleen een medewerker van het UWV je vertellen.
En dan kun je in zo'n gesprek beter niet gelijk gaan roepen dat je echt niet kunt werken.
Hoor ze aan, luister wat ze van je verwachten en kom dan met onderbouwde argumenten waarom dat niet kan.
Als je psychologisch onderzocht wordt en daaruit komt dat je echt geen enkele vorm van arbeid kunt doen,zullen ze dat moeten accepteren.
Maar je kunt niet verwachten dat ze je een uitkering gaan geven zonder 100% zeker te weten dat je daar echt helemaal niks voor terug kunt doen.
Voor iedere uitkering geldt dat daar regels aangebonden zijn,of dat nou via het UWV is ,via een werkgever is of bijstand via de gemeente.

En ik ben het helemaal met je eens dat zo'n proces energie vreet!
Maar uiteindelijk doe je het voor jezelf, om een inkomen proberen te krijgen zodat je jezelf redden kunt.
Ik weet niet of je online je aanvraag voor een uitkering kunt invullen?
Begin anders daarmee kijk dan stap voor stap verder.
Als je geluk hebt,gaat de communicatie i.v.m. de Corona eerst misschien wel via de mail i.p.v. op afspraak.
Maar probeer in elk geval de eerste stap te zetten.
Pas daarna kun je zien en oordelen hoe het verder gaat. Afhaken kun je altijd nog,maar als je niks probeert, weet je ook zeker dat je er niks bij winnen gaat......

Ook hier word ik weer totaal niet begrepen.

In gesprek gaan gaat juist niet ....ik heb ook geen onderbouwen de argumenten. Contact en communicatie gaat voor mij gewoon niet .... het is verkeerd begrepen dat dat proces energie vreet, dat bedoelde ik niet... Kijk en zo gaat het dus altijd bij mij.

Het gaat niet over meewerken, het is onkunde en onvermogen en kan mezelf amper in leven houden. Enige wat ik doe is eten opeten 3-4x per dan en over douchen of afspoelen doe ik al een uur of 3, ook geen ontprikkeling of ontspanning. Iedere dag is ondraaglijk en alleen maar vechten en heb ook structureel iedere nacht te weinig slaap.

Ik ga niet psychologisch onderzocht worden.

Hoe gaan ze daar dan 100% zeker achter komen dat het niet kan,ik snap niet wat je bedoelt?

Nee de aanvraag online invullen gaat voor mij ook al niet. Heb dit al grondig bekeken en geprobeerd.

Ik vind die laatste zin echt heel vervelend. Raak ik helemaal overprikkeld/van slag van. Kan het niet uitleggen.

Het was absoluut niet vervelend bedoeld hoor!!!
Maar juist als aanmoediging om toch de stap te zetten om toch te proberen achter die uitkering aan te gaan.

Ik weet ook niet wat ik nog kan zeggen om je verder te helpen.

Want die uitkering ga je niet vanzelf krijgen helaas.
Daar zal of jij zelf, of iemand die door jou gemachtigd is,de benodigde formulieren voor in moeten vullen.
En daarna de daarop volgende stappen uitvoeren die er van de aanvrager gevraagd worden.
Zo werkt het nu eenmaal, dat zijn de regels van het UWV en die moet iedereen nu eenmaal volgen,hoe moeilijk of vervelend dat is.

Het enige wat ik nog bedenken kan, is misschien via een bijstandsconsulent van de gemeente waar je woont, hulp vragen.
Misschien kunnen die je verder helpen of je dingen uit handen nemen die je zelf moeilijk vindt.

Het is gewoon heel vervelend dat ik steeds weer overschat word (dit gebeurde eerst ook altijd door mezelf, tegenwoordig probeer ik beter bij mijn grenzen en kunnen stil te staan, en erachter te komen, en dat ook aan te geven).

Dat overschatten is gewoon heel erg vervelend ook dat dan steeds door iedereen gezegd wordt bepaalde dingen gewoon verplichte stappen/regels zijn ofzo. Voor mij gaan die dingen niet door onvermogen, onkunde en beperkingen ... Niet dat ik niet wil of me aanstel ofzo. Een aanmoediging heb ik niets aan, ik kan het gewoon niet. Dat vind ik zelf ook al heel erg.

Dit is niet vervelend bedoeld!!

Dat snap ik hoor,dat je het niet vervelend bedoelt.

Maar het systeem in Nederland houdt nu eenmaal geen rekening met mensen die buiten de "normale" kaders vallen.

Daarom is het voor jou ontzettend belangrijk dat een psychiater jou klachten erkend en bevestigd.
Dan heb je een diagnose,dan bestaat jou probleem echt.
Snap hoe ik dat bedoel?
Jij kunt 100x keer zeggen wat jou probleem is,maar zij willen het horen van iemand die daar voor gestudeerd heeft voor ze het mogen geloven

Maar het systeem in Nederland houdt nu eenmaal geen rekening met mensen die buiten de "normale" kaders vallen.
Ja en dat slaat juist nergens op. UWV zou dat juist wel moeten en kunnen doen.

Daarom is het voor jou ontzettend belangrijk dat een psychiater jou klachten erkend en bevestigd.
Dan heb je een diagnose,dan bestaat jou probleem echt.
Snap hoe ik dat bedoel?
Jij kunt 100x keer zeggen wat jou probleem is,maar zij willen het horen van iemand die daar voor gestudeerd heeft voor ze het mogen geloven
Ik weet niet wat mijn klachten zijn en ik word niet psychologisch onderzocht. Ook dat gaat voor mij niet namelijk.

Dan weet ik niet meer wat ik er verder nog zeggen kan.
Behalve dat ik het met je eens ben dat het systeem anders zou moeten/kunnen werken.
Maar dat doet het niet,dus daar heb je ook niks aan.

Mag ik je nog 1 ding vragen?
Je hoeft geen antwoord te geven,maar misschien kun je er wat mee....

Wat gebeurt er als jij op gesprek moet?
Gebeurt er dan iets in jou hoofd,waar alleen jijzelf iets van merkt of ziet je gesprekspartner het ook? Door bijvoorbeeld jou reactie,gedrag of lichaamstaal?

Want als de gesprekspartner het ook kan waarnemen, zou je misschien met een psychiater niet eens in gesprek hoeven gaan.
Dan zou misschien een observatie van jou reactie op het feit dat je daar op gesprek bent,een formulier voor het UWV op kunnen leveren.

Dit weet ik natuurlijk niet zeker,maar ik wilde het toch nog even delen.