Elly, geboren 1955,
-heeft een CVA doorgemaakt
-is ongehuwd;
-heeft geen kinderen;
-woont in woonvorm voor mensen met NAH, in eigen app. met 24/7 zorg op afroep.
2016 heeft El weer een TIA doorgemaakt;
2016 en 2017 heeft Elly epileptische aanvallen gehad (op 2/6 2 keer!).
Door de TIA en epileptische aanvallen is Elly weer meer achteruitgegaan, is het bijna niet meer mogelijk persoonlijk en sociaal te functioneren, ze wordt echt steeds minder en wil zo niet verder. El is klaar met haar leven, vindt bijna 30 jaar therapieën genoeg, denkt al jaren na over euthanasie en sinds een week of 5 heeft ze rust gevonden door euthanasie bespreekbaar te maken met haar begeleider, en mij, in de hoop dat wij iemand vinden die haar daarmee kan helpen.
Elly
was voor de CVA een hardwerkende, intelligente, ondernemende vrouw; is pedagoog; werkte bij een Pedologisch Instituut, sprak Turks; richtte 2 barbershop koren op, was 2e dirigente van een koor dat nationale en internationale optredens gaf; speelde piano; tuinierde en onderhield haar eigen woning; tot ze in 1989 een CVA heeft ondergaan (één van de vier halsslagaders was afgesloten), waardoor ze sindsdien bekend is met:
-afasie;
-apraxie;
-halfzijdige verlamming re;
-epileptische aanvallen;
heeft o.a. de diagnoses:
-Turner=chromosomale afwijking: o.a. geen kinderen kunnen krijgen;
-dissectie a carotis li;
-osteopenie;
-diabetes.
Elly functioneert bijna niet meer persoonlijk en sociaal; haar wereldje wordt steeds kleiner; haar leven wordt steeds ondraaglijker; haar lijden is uitzichtloos; zij wil euthanasie en is aangemeld bij de Levenseindekliniek maar ze heeft geen geduld meer en weigert zo af en toe eten. De laatste 2 dagen heeft ze 2 fruit en 2 koffie op.
Hoe motiveer ik haar toch te blijven eten en op de medewerking van de Levenseindekliniek te vertrouwen?
