Help mij alstublieft mijn leven weer terug te winnen.

Reageren
0
0

Help
Ik heb echt drastisch hulp nodig want ik weet echt niet meer wat ik met me leven aan moet.

Ik ben een 24 jarige jongen met zware lichamelijke problemen waardoor ik niet meer weet of ik nog wel in deze wereld pas.
Ik verhuisde op mijn 18e naar de grote stad en na een jaar raakte in een sociaal isolement. Ik ontwikkelde een verslaving voor de ritalin die ik kreeg toegeschreven voor mijn add. Mijn leven bestond alleen maar uit enorm veel ritalin pillen slikken en blowen. Door die combinatie werd ik enorm opgewonden waardoor ik ook verslaafd werd aan masturberen. Ik werd op een gegeven moment ook verslaafd aan gamen omdat dat het enigste was waardoor ik een beetje het gevoel kreeg dat ik ergens goed in was en iets bereikte. Ik maakte het uit met mijn vriendin omdat ik geen gevoelens meer had voor haar maar door het gebruiken had ik überhaupt helemaal geen gevoelens meer. Daarna is het heel snel bergafwaarts met me gegaan. Dagen achter mekaar zat ik binnen en ik kwam doordeweeks alleen maar buiten om even boodschappen te doen. In het weekend ging ik terug naar mijn ouders om met mijn vrienden daar uit te gaan en dronk ik hevig en gebruikte ik speed. Mijn lichaam takelde snel af en ik had moeite om normaal over straat te lopen. Ik had een raar loopje waardoor het leek alsof ik overdreven breed en stoer liep. Dit versterkte mijn sociale isolement nog meer. Ik leefde als een paria. Alleen als ik onder invloed was van alcohol of xtc had ik het gevoel een beetje normaal te kunnen lopen.
Soms ging ik naar een festival en gebruikte ik daar veel drugs. Als ik thuis kwam ging ik niet slapen maar mastrubeerde en blowde ik de hele zondag non stop door. Op een gegeven moment knakte er iets in mijn rechterschouder. Mijn houding was al niet zo best maar hij stond opeens een stuk meer naar voren. Als ik in het weekend uit ging en dronk en gebruikte dan had ik de volgende dag ook enorm veel last van me schouder. Als ik blowde werd ik helemaal paranoïde omdat mijn schouder zo’n onnatuurlijke houding had. Toen ik 21 was geworden was ik er helemaal klaar mee om mijn leven zo te vergooien en heb ik geprobeerd om mijn leven weer op de rails te krijgen. Ik deed mijn best weer voor school en ik stopte met het dagelijks gebruiken van ritalin en wiet. Ook probeerde ik een sociaal leven op te bouwen in de stad waar ik woonde. Dat ging heel erg zwaar omdat ik lichamelijk er zo slecht aan toe was. Elk moment van de dag zat ik met mijn schouder en het belemmerde me enorm in heel veel opzichten. Ik ben naar de huisarts gegaan om doorverwezen te worden naar het ziekenhuis. Daar hebben ze een scan gemaakt van me schouder maar de dokter kon niks afwijkends vinden. Ze zag wel dat die naar voren stak maar ze kon niks voor me betekenen. Ze raadde me aan om naar de fysio te gaan wat ik vervolgens ben gaan doen. Door de fysio begon ik me wel lekkerder in me vel te voelen en werd me houding iets beter maar me schouder bleef wel abnormaal. Na 3 maanden fysio moest ik zelf gaan trainen in de sportschool en ben ik dat met een kameraad gaan doen. Door mijn verlepte schouder deed ik sommige oefeneningen verkeerd waardoor ik hem te zwaar belaste. Dit veroorzaakte alleen maar meer klachten waarna ik daarmee ben gestopt. Vervolgens ben ik naar een andere fysio gegaan en onder toezicht getraind om mijn schouder normaal te krijgen. Er was weinig resultaat en na een paar maanden werd ze zwanger en moest ze met verlof. Ik ging weer trainen in de sportschool en met de nieuwe kennis kon ik beter me rug trainen. Ik werd gespierder maar me schouder bleef nog steeds verneukt.
Afgelopen zomer werd ik geopereerd aan mijn borstkas omdat ik last had van een trechterborst. Er is een metalen staaf in mijn borst geplaatst om hem uit te deuken en dat is goed gelukt. Het is de op 2 na pijnlijkste ingreep en ik heb de hele zomer zo’n beetje niks kunnen doen. Als ik een vest of jas draag valt de stand van mijn schouders namelijk minder op. Omdat ik niet kon sporten is mijn houding weer slechter geworden en valt mijn schouder nog meer op. Ik wordt er helemaal gestoord van want het controleert mijn hele leven. Bijna elk moment van de dag stoor ik mij aan mijn schouder. Ik heb toen ik jonger was op mijn 14e de sleutelbeen van mijn andere schouder gebroken. Dit is helemaal verkeerd geheeld waardoor mijn linkerschouder ook een verlepte houding aan heeft genomen en ik mijn trapezius bijna helemaal mis, de fysio was eerst ook verbaast dat ik voor mijn rechterschouder daar kwam en dat ik van mijn linker geen last had. De meeste kleren passen mij voor geen meter meer. Een pak of blouse dat kan ik niet aan. Ik heb een afgunst voor mooi weer gekregen omdat ik dan een t-shirt aan moet en ik het allemaal niet kan verbergen onder een vest. Ik draag alleen maar zwart omdat je dan minder gemakkelijk mijn vervorming ziet. Niemand van mijn vrienden of familie weet dat ik er zo erg mee zit en ik wil er ook niet met ze over praten want dan gaan ze er alleen maar meer op letten. Ik heb al mijn verslavingen overwonnen en eindelijk weer een normaal leven opgebouwd maar ik kan zo niet verder leven in de maatschappij. Mijn schouder die verlept is door me gebroken sleutelbeen is niet meer te redden maar er moet toch een manier zijn om mijn andere schouder weer normaal te krijgen? Ik ben ten einde raad wat ik moet doen en ik begin langzaamaan de strijd te verliezen omdat er geen vooruitgang is in de 3 jaar dat ik mijn schouder weer beter probeer te krijgen. Ik krijg de laatste tijd steeds vaker last van suïcidale gedachtes omdat het me mentaal helemaal opvreet. Voordat ik er een einde aan maak wil ik er in ieder geval alles aan gegaan hebben om het weer normaal te krijgen maar ik weet niet wat ik nu moet doen. Is er iemand die mij advies kan geven over hoe ik weer mijn leven terug kan winnen?

Gemarkeerd als spam
Geschreven door Radeloze-jongen
Gevraagd op 29 augustus 2018 13 20
233 bekeken
Antwoord toevoegen
0
Privé antwoord

Misschien is het goed om toch eens met een psycholoog te gaan praten. Vraag aan de huisarts een verwijzing

Gemarkeer als spam
Geschreven door John (moderator)
Beantwoord door 30 augustus 2018 1 34
Antwoord toevoegen
0
Privé antwoord

Jee zeg, wat een verhaal….. Wat naar! Het voelt alsof je maar een beetje aan je lot bent overgelaten terwijl je hulp zou moeten hebben. Zo gaat het het toch niet langer… Je klachten worden genegeerd ene je gaat er zo aan onderdoor. Zeker moet je hulp hebben! Je moet om hulp vragen! Overal! Zelf ben ik voorstander van PRI! Het werkt sneller dan een psycholoog met de wachtlijsten… (sneller omdat het meestal niet vergoed wordt, maar je wel snel resultaat hebt) Kijk maar eens… https://www.pastrealityintegration.com/nl/ik-wil-begeleiding
Maar vergeet ook je huisarts niet te bezoeken!

Gemarkeer als spam
Geschreven door Nicky
Beantwoord door 23 september 2018 23 07
Antwoord toevoegen

Plaats een antwoord

Attach YouTube/Vimeo clip putting the URL in brackets: [https://youtu.be/Zkdf3kaso]