Lieve Alice,
Ik heb jou verhaal gelezen en aangezien ikzelf een lichte vorm van autisme heb is dit herkenbaar voor mij. Toen ik nog jong was kon ik moeilijk met meisjes contacten leggen, juist omdat daar zoveel emoties bij komen kijken. Ik was, en ben nog steeds overigens, helemaal gek op ze. Het heeft meer dan tien jaar geduurd eer ik vormen van relaties met ze kon opbouwen. In mijn tijd waren er niet zoveel professionals op dit gebied en bovendien was er nauwelijks aandacht voor. Ik was gewoon een wat vreemde in zichzelf gekeerde jongen.
Jij bent voor jouw broer een vertrouwde persoon en zo te lezen kunnen jullie over emotionele zaken praten. En hoewel jouw broer natuurlijk weet dat je zijn zus bent, denk ik niet dat hij jou zo gezien heeft op het moment dat jullie seks met elkaar hebben gehad. Hij zag jou als een lief en mooi meisje. Deze inschatting maak ik omdat ik zelf een zus heb en doordat ik destijds geen grenzen kon onderscheiden voelde ik me seksueel tot haar aangetrokken.
Omdat voor jouw broer een soort van droom in vervulling is gegaan, is er voor deze periode een enorme frustratie bij hem weggenomen. Voor de langere termijn blijft het kernprobleem nog wel staan, namelijk het aangaan van relaties.
Ik ben geen hulpverlener, maar ik denk dat het verstandig is dat je met zijn therapeut(e) bespreekt dat deze stap is gezet. Ook voor jou van groot belang om in vertrouwen dit te bespreken. Hopelijk is dit mogelijk zodat wellicht nieuwe mooie stappen gezet kunnen worden. En mocht jouw broer weer interesse in een meisje krijgen dan is het misschien een idee om haar wat meer over autisme te vertellen. Met name de manier van communiceren is belangrijk.
Ik vind het dapper en liefdevol wat je voor je broer gedaan hebt, naar mijn mening hoef je hier echt niet voor veroordeeld of gestraft te worden. Niet iedereen zal dit echter begrijpen.