Wel of niet laten diagnostiseren voor ADD/HSP?

Hi,

Allereerst mooi dat je eerlijk naar jezelf kijkt en vooral jezelf aan het ontdekken bent. Zelf heb ik in hetzelfde schuitje gezeten. Ik heb zelf vanaf mijn 18e(ben nu 18) een beste vriend leren kennen, die zelf autisme (Asperger) heeft.

Bij hem merkte ik dat wij elkaar wel heel goed begrepen, soms iets te goed. Wij zitten op een lijn, hij zegt zelf dat hij dat het niet vaak voorkomt dat hij met anderen op een lijn zit. Op dat moment is het kwartje bij mij gevallen en ben ik mij gaan verdiepen in autisme/Asperger.

Op een gegeven moment wil je het graag weten en heb ik mezelf laten testen. Hieruit bleek dat ik inderdaad ook een lichte vorm van autisme heb. Zelf heb ik er geen spijt van, dat ik het heb gedaan.

Het is niet erg om autisme/Asperger te hebben, het is onderdeel van wie je bent. Voor mij is het een kracht en zo gebruik ik het ook. Ook met autisme kan je prima aan de bak komen, als je maar weet waar je rekening mee moet houden. Ikzelf raak aan het einde van de dag overprikkeld tijdens intensieve sociale bezigheden, maar dat betekend niet dat ik niet sociaal ben. Het is meer van dat ik bij alles wat ik doe moet nadenken, maar wanneer je je autisme leert kennen en vooral accepteren, dan zul je zien dat er een hele wereld voor je open gaat. Er zijn meer dan genoeg slimme mensen die ook autisme hebben, het wilt niet meteen zeggen dat je een “debiel” bent. Alleen dat je anders denkt dan anderen en dat je brein gegevens wat anders verwerkt. Voordelen zijn vaak dat je analytisch heel sterk bent, een goed geheugen hebt, oog voor details, snel patronen en verbanden kan herkennen, vooral heel erg in je interesse kan duiken.

Nogmaals ik vind het heel goed dat je inwaards aan het kijken bent en je jezelf aan het ontdekken bent. Elke dag kom je een stap dichterbij. Laat je erop testen, zou ik zeggen, dan weet je het zeker en kan je het accepteren. Vanuit acceptatie kan je jezelf weer verder ontwikkelen.

Mocht je nog vragen hebben, dan hoor ik het graag.

Hoi Willem,

Bedankt voor je antwoord!
Ik denk dat ik het wel ga controleren ja. Ik herken ook sommige punten die je opnoemt.
Bij sommige punten ben ik juist blij dat ik ADD heb. Ik onderneem veel, en als iets me echt goed ligt zit ik helemaal in een soort hyperfocus.

Binnenkort maar eens langs de huisarts dus, ik ben benieuwd!

Laat je weten hoe het verder gegaan is. Misschien is het wel een leuk idee om met andere leeftijdsgenoten met autisme te praten, zodat je ervaringen kan delen.

Ik wil je ook nog mijn oprechte complimenten geven, vooral voor het feit dat je op je 17e al serieus naar jezelf kijkt. Wanneer je vanuit je sterke punten werkt, dan zal je meer bereiken dan dat je denkt dat mogelijk is.

Heb je verder nog bepaalde hobby’s of een bepaalde interesse, wat je als uitlaatklep kan gebruiken?

Hoi iedereen!

Allereerst wil ik even zeggen dat ik het van mezelf niet heel netjes om niks meer van me te laten horen, maar ik had niet gedacht dat het nog actief zou zijn (waar ik wel dankbaar voor ben!).

Ik ben een week of 2-3 geleden naar de huisarts gegaan en heb daar besproken waar ik nou tegenaan liep en wat ik precies hoopte te bereiken.
Daar heb ik te horen gekregen dat sommige punten wel overeenkwamen, en andere niet. Het was nog onzeker hoe en wat, en na een dag of twee belde ze me op en vertelde me ze dat ze vermoedde dat het geen ADD/HSP oid zou zijn.

De klachten die ik heb zijn niet dusdanig hinderend voor mij, en zeker niet zover dat ik er medicatie voor wilde. Het is gewoon dat ik mezelf soms 'raar' en anders denkend dan anderen vind. Ze had het over een praktijkbegeleider, of eventueel een psycholoog.

De week erop had ik een tweede afspraak, maar dit keer met een praktijkbegeleider die al meer ervaring had - de vorige was namelijk in opleiding. Ik merkte dat ik hier veel beter mijn ei kwijt kon, en bij sommige punten kon zij mijn zinnen soms afmaken of dingen opnoemen waar ik zelf niet op kwam. Ik heb een goed gesprek gehad, en aangekaart welke punten ik het 'belangrijkst' vond.

Ze vertelde me dat iets als ADD vaak al in je loopbaan opvallend is. Een juffrouw op de basisschool ziet elke dag veel kinderen, dus zo iemand merkt dat al gauw op en geeft dat dan aan. Ik ben op de basisschool/middelbare niet echt aangesproken van 'Goh, ik zie dit en dit, misschien eens kijken of je ADD oid hebt?'. Qua studieresultaten ben ik er ook vlotjes doorheen gegaan, en heb ik nog op mijn 17e de propedeuse kunnen behalen.

Het komt erop neer dat ik wel onderzoek zou kunnen doen, maar dit zou ten eerste veel tijd en geld kosten en als er niks uit zou komen (wat er geschat werd) ben ik nog niet verder geholpen met de punten waar ik mee zit. Ik heb nu gekozen voor praktijkbegeleiding wat ik wel fijn vind. Het is nu een soort uitlaatklep waar ik iemand heb die meedenkt met de problemen.

Ik denk zelf dat dit ook beter is dan dat ik echt iets laat onderzoeken. Ik ben sowieso al blij dat ik de stap gezet heb om het te laten onderzoeken (vaak stel ik dingen uit, waarna er niks meer van komt). Er is nu al een groot deel van de last van mijn schouders af, en ik ben van mening dat dit met de tijd ook beter wordt.

Voor nu is mijn doel om meer hobbies te vinden buiten ICT (waar nu mijn hobbies liggen, waar ik mijn geld mee verdien en mijn studie over gaat), en actiever te zijn. Ik ga binnenkort naar de sportschool zodat ik ten eerste van mijn pc af ben, gezonder wordt, mijn gedachtes leeg kan maken en eventueel nieuwe mensen kan leren kennen! Ik denk dat het ook een stukje zelfacceptatie is, en dat ik gewoon even in een fase zit waarbij het wat minder gaat en ik met veel vragen zit/zat :-) .

Bedankt voor de reacties en het meedenken :-)