Wat is het KISS-syndroom?
Wat is het KISS-syndroom?

Ondanks het feit dat er geen wetenschappelijk bewijs voor het KISS-syndroom bestaat, zijn er legio ouders die ervan overtuigd zijn dan hun kindje dit syndroom heeft. Wat is het KISS-syndroom eigenlijk?

Wat is het KISS-syndroom?

De term KISS staat voor het Duitse Kopfgelenk- Induzierte Symmetrie-Störung. In het Nederlands is dat: Kopgewrichten Invloed op Storingen in de Symmetrie. Het gaat om een pijnlijke spanning die in het hogere deel van de nek van een baby’s ontstaat. Hierdoor kan de baby dit gedeelte niet of bijna niet bewegen. De gevolgen kunnen groot zijn. Zo zou het kunnen zorgen voor ernstige afwijkingen in het gedrag, de motoriek en de ontwikkeling van het kind.

Symptomen KISS-syndroom

De kenmerken die bij dit syndroom horen zijn enorm breed. Vaak lijkt het erop dat de kenmerken spontaan verdwijnen naarmate het kindje ouder wordt. Echter, dat lijkt maar zo als dus de voorstanders. Doordat het kindje zich eigenlijk forceert, ontstaan verhoogde spierspanningen rond de nekgewrichten. Deze vormen een bron voor hoofpijnklachten. De symptomen zijn dan ook onder te verdelen in vroege- en late symptomen:

Vroege symptomen

  • Een scheve stand van het hoofd, nek en romp, waarbij het hoofd wat achterover getrokken wordt.
  • Kindje ligt niet graag op de buik.
  • Scoliose.
  • Overstrekte houding bij zowel het liggen als staan.
  • Asymmetrie in de motoriek. Denk hierbij aan het altijd op één kant slapen, asymmetrische arm- of beenbewegingen of bij borstvoeding een voorkeurskant hebben.
  • Een scheve, lichte schedelafplatting als gevolg van de asymmetrische lighouding in de eerste 2-4 weken.
  • Soms moeite met slikken en makkelijk spugen.
  • Protesthuilen, bijvoorbeeld bij het aan- en uitkleden.
  • Matige zuig- en slikreflex.
  • Veel huilen en slecht slapen.
  • Op vroege leeftijd al willen staan.
  • Moeilijk of niet kruipen, maar op de billen schuiven.
  • Slechte zitbalans, niet graag willen zitten.
  • Prikkelbaar, driftig en onrustig.
  • Niet graag willen knuffelen.
  • Druk, onrustig, driftig.

Latere symptomen

  • Problemen met het evenwicht.
  • Vaak en gemakkelijk struikelen.
  • Veel op de tenen lopen en vaak vallen en struikelen.
  • Moeilijk inslapen en onrustige slaap hebben.
  • Moeite hebben met concentreren.
  • Wisselende resultaten op school.
  • Hoofdpijn.
  • De grove en fijne motoriek ontwikkelen langzaam.
  • Veelvuldig hebben van tics.
  • Achterstand in spraakontwikkeling.

Wanneer jouw kindje één of meerdere van bovenstaande kenmerken heeft, dan hoeft hij of zij nog geen KISS te hebben. Neem contact op met je huisarts wanneer je vragen hebt of wanneer je onzeker bent.

Mogelijke oorzaken van het KISS-syndroom

Het KISS-syndroom zou ontstaan bij de bevalling, waarbij er een functiestoornis in het babynekje ontstaat. Dit kan komen door: een vroeggeboorte, langdurige en/of zware bevalling of juist een (te) snelle bevalling. Maar het kan ook gebeuren bij een keizersnede, vacuüm- of tangverlossing. In andere gevallen zou het syndroom al in de baarmoeder ontstaan als gevolg van een verkeerde ligging.

Behandeling van het KISS-syndroom

De behandeling moet gebeuren door een speciaal opgeleid manueel therapeut, osteopaat of chiropractor. De behandeling bestaat uit kleine en zachte bewegingstechnieken die zich richten op de bovenste wervels van het nekje. Bij meer dan tweederde van de kinderen zouden 3 behandelingen vaak voldoende voor een positief resultaat.

Echter, er zijn artsen die waarschuwen voor het gevaar op complicaties bij bepaalde behandelingen met manipulaties aan het hoofdje en nekje van een baby. Volgens hen kan een behandeling leiden tot een scheefstand van de wervels. Daarnaast zijn er gevallen bekend van baby’s met een korte ademstilstand tijdens de behandeling. In de meeste gevallen is er hier geen blijvende schade geconstateerd. Maar laat je altijd goed voorlichten en vraag aan je huisarts voor een verwijzing.

Bestaat het KISS-syndroom wel of niet?

Er bestaat ten eerste geen wetenschappelijk bewijs dat de behandeling bij dit syndroom helpt. De successen worden door de sceptici verklaard door het feit dat heel wat van de symptomen en klachten die tot het KISS-syndroom behoren, meestal zonder behandeling na enkele maanden spontaan verdwijnen.

Daarnaast bestaat er ook twijfel over het bestaan van het syndroom zelf. Het bestaan ervan is ook nooit wetenschappelijk bewezen. De symptomen die bij KISS horen bestaan uit een enorm brede scala aan aspecifieke symptomen, die ook bij zeer uiteenlopende andere problemen kunnen voorkomen. Iedere baby heeft waarschijnlijk wel één of meerdere symptomen.

Aan de andere kant zijn er ouders die hebben aangegeven dat hun kind genezen is na een behandeling. Het blijft dus een tweestrijd tussen mensen die er wel en niet in geloven.

Bronnen: oudersvannu.nl en wij.nl

7 reacties

  1. Een gebroken been groeit ook vaak vanzelf weer aan elkaar. Dus maar niets aan doen?
    Hoofdpijn? Ach gaat vanzelf wel over. Nee mensen volstoppen met pillen is makkelijker, een beter verdienmodel.
    Mijn eigen kleinzoon lijdt aan klachten die je aan het kiss syndroom kunt relateren. Dus maar gewoon afwachtend???? onzekerheid voor de ouders. Het kind en ouders door huilen niet tot rust komen.
    We zien wel? later misschien bakken met geld uitgeven aan behandelingen terwijl er nu, mits deskundig< er een behandeling bestaat. Wat de boer niet kent eet hij niet. Wat onze artsen niet willen doorgronden behandelen ze niet. Ze factureren aan de verzekeraar, trekken de deur dicht, en de ouders kunnen het uitzoeken. Een patiënt is in Nederland geen mens meer maar een zak met geld. Lang leve de marktwerking.

  2. Ik heb lang getwijfeld of we er wat mee moesten doen. Maar wat een verschil! Na ruim 4 maanden onrust, huilbaby, constant voeden en spugen. Voor en na de behandeling bij een osteopaat, hij liet zich echt behandelen. Top. Vraag in ieder geval een gesprek met een medische behandelaar als je twijfelt.

  3. Onze jongste zoon, geb in 2003, leed ook aan het KISS syndroom. Na drie behandelingen was het een vrolijke lachende baby. Alle baby’s huilen kregen wij in begin te horen. Wij konden het verschil tussen de verschillende huilen wel horen. Een honger, slaap of pijnhuil, daar zit wel degelijk verschil in!

  4. Mijn zoon huilde heel veel, ik wist als moeder dat er wat aan de hand was.
    De kinderarts zei dat t kwam omdat ik emotioneelwas, dat hij dat ook werd.
    Gelukkig mijn eigen gevoel gevolgt.
    Ik dacht een baby masseur misschien kan die wat doen., die heeft me regelrecht door verwezen.
    En het bleek inderdaad het Kiss-syndroom.
    Na 5 behandelingen was het over.
    De kinderarts ontkende en deed er lacherig over. Maar mijn zoon huilde niet meer, dus ik geloof er heilig in.
    Je merkt gelijk verandering, kan het iedereen aanbevelen.
    Wat bij de kinderartsen niet in hun boekje staat bestaat niet volgens hun. Nou bij deze.
    Volg je moeder gevoel en laat je niet afschepen door een kinderarts.

  5. Onze oudste dochter, nu 19, huilde na de geboorte veel, overstrekte en wilde niet aan de linkerborst drinken. Ook wilde ze niet in de kinderwagen, een maxicosi of buikdrager. Ze kon krijsen tot ze paars was en was heel moeilijk te troosten. Alleen op het aankleedkussen werd ze rustig. Toen ze een keer paracetamol had gehad vanwege een inenting, hadden we een ander kind, rustig en tevreden. Huisarts en kinderarts namen het niet serieus, maar de consultatiebureauarts gelukkig wel. Na 2 behandelingen door een gespecialiseerd manueel therapeut (zoek een geregistreerd iemand! ) was ze rustig, tevreden en dronk ze weer goed. Het overstrekken was over en ze ontwikkelde zich op motorisch vlak beter. Nu zit ze op een dansopleiding en wordt ze docent dans. Helemaal gezond en niets meer te merken van de moeilijke start.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *