Nachtelijke sperma lozing bij volwassenen

Je zult beslist de enige niet zijn...

Weet je dat zeker? Ik hoor namelijk nooit mannen die een spermalozing hebben gehad. Daarom twijfel ik waarschijnlijk ook of het op deze leeftijd nog wel normaal is.

Maar weet jij hoe dat het komt dat je er zo weinig over hoort? Heerst er toch een soort taboe op?

En is een nachtelijke spermalozing bij mannen zeg maar het ongesteld zijn bij een vrouw?

Ik denk dat mannen er niet graag over praten

Oké nou dat is dus waar ik ook mee worstel. Is het bijv. raar om dit met goede vrienden of vriendinnen te bespreken? Nu heb ik vooral één vriendin normaal gesproken waarbij ik ongemakkelijke dingen kan bespreken. Maarja ik vindt dit toch wel weer een stapje verder.

Maar heb vaak dat ik dan snachts wakker wordt van mn orgasme waardoor ik een slechte nacht heb. Soms krijg je dan weleens de vraag hoe het komt dat je dan slecht geslapen hebt. Je draaid er dan toch maar weer omheen en verzint wel een antwoord. Toch ligt het dan soms op t puntje van me tong om eerlijk toe te geven dat ik wel eens nachtelijke spermalozingen heb.

Wat vind jij? Kan je dit bespreken met een vriendin of niet? Vaak heb ik dan toch wel het gevoel van misschien is het wel raar om met een vriendin dus toch een vrouw over je spermalozingen te praten.

Ik vraag me eerlijk gezegd af waarom je het überhaupt zou willen bespreken
Welk voordeel verwacht je ervan of wat wil je ermee bereiken?

Het gaat mij er niet om dat ik per se tegen iemand moet vertellen dat ik weleen last heb van een nachtelijke spermalozing. Maar ik geef liever eerlijk antwoord op een vraag, dus vandaar.

Bijv. Soms vertel ik weleens tegen een goede vriend of vriendin van ik heb slecht geslapen vannacht. Dan vragen zij meestal, hoe komt dat? Als de echte oorzaak dan een spermalozing is, zeg ik meestal " weet ik niet". Omdat ik dus twijfel of het dan raar is om aan te geven dat ik weleens last heb van een nachtelijke spermalozing.

T is ook niet dat ik bij elke spermalozing rond ga vertellen dat ik er één gehad. Maar ik bedoel meer van een keer eerlijk toegeven dat ik daar weleens last van heb

Verder probeer ik er ook niks mee te bereiken of er een voordeel uit te halen. Maar je kan normaal maar beter eerlijk antwoord geven op een vraag toch? Of het moet dus raar of te ongemakkelijk zijn.

Maar dat is dus mijn vraag aan jullie. Is dat raar? Of zeggen jullie van het kan wel?

Iedereen moet voor zichzelf bepalen wat raar of ongemakkelijk is. Maar blijf me afvragen waarom je nou juist hierover zo "eerlijk" wilt zijn. Ik zou het in ieder geval zeer ongemakkelijk en ongepast vinden.
Als iemand je vraagt wat je gisteren zoal gedaan hebt, vertel je er dan ook "eerlijk" bij dat je gemasturbeerd hebt?

Nee dat niet. Maar ik vind masturberen toch wel weer iets anders. Masturberen is een handeling die je zelf doet. Een nachtelijke spermalozing overkomt je en heb je zelf niet in de hand

En waarom kan een vrouw wel vertellen dat ze ongesteld is dan?

Als je zo nodig de drang hebt om het te vertellen, dan doe dat gewoon
Een vrouw die ongevraagd vertelt dat ze ongesteld is dus net zo raar...

Vroeger toen ik dacht dat masturberen verkeerd was masturbeerde ik soms een periode niet. Ik weet dat ik, als ik dan een paar weken, niet masturbeerde, ik inderdaad snachts zegmaar elke week wel een zaadlozing kreeg.
Ik kwam door mijn zaadlozingen langzamerhand tot de conclusie dat masturberen zo verkeerd niet kon zijn. Dat dat eigenlijk een behoefte van je mannelijke lichaam is.
Het was {en is nogsteeds} voor mij best erg moeilijk om niet geregeld te masturberen. Als ik geen partner heb masturbeer ik ongeveer elke derde dag. Nachtelijke zaadlozingen heb ik eigenlijk nooit meer gehad sinds ik seksueel actief ben.

Hey, hoi!

Ik ben een man van 44 en heb nog steeds (redelijk) vaak last van (hard) klaar komen in de nacht.

Het is zelfs is een keer zo ver gegaan dat ik samen met mijn hond in bed sliep want het was vakantie en ik kwam zo hard klaar in de nacht dat ik in de vagina van mijn (toen nog) 3 jarige Labrador spoot. Ik vond het vervelend maar dacht er verder niet veel over.

Tot ik een paar weken later iets hoorde blaffen het was een baby hondje, en ze leek verdacht veel op mij.

Vaak als ik op een feest ben en mensen mij vragen naar mijn thuissituatie, zeg ik dat ik geen kinderen heb. Ook al weet ik dondersgoed dat het wel zo is. Namelijk 7 prachtige honden babies. Of nou ja… half hond half mens.

Groeten van Mike