Aanhoudende misselijkheid: is dit normaal in mijn situatie?

Goedemiddag iedereen,

Ik ben 18 jaar (man), heb momenteel een BMI van 16,8. 2 maanden geleden was dat een BMI van 15,5. Aardig ondergewicht dus, wat de logische problemen met zich meeneemt, waaronder een verminderde weerstand.

Hoe kom ik aan dat ondergewicht? Ik heb een heel jaartje zeer slecht geleefd. Mijn dagen begonnen om 12:00 en eindigden om 03:00, met slechts een ontbijt en avondeten als grote maaltijden. Tussendoor was het niks anders dan junkfood als chocoladekoekjes. Jarenlang at ik ook geen lunch of dergelijke grote maaltijden tussen het ontbijt en het avondeten, zelfs tijdens mijn schoolcarrière niet. Dit is nu wel verbeterd, zowel mijn slaappatroon als mijn eetpatroon is veel gezonder geworden. Sinds eind mei heb ik mijn slaappatroon zeer snel weten te veranderen (00:00 slapen, 08:00 wakker worden) en mijn eetpatroon is al 2-3 weken veranderd. Sinds 3 weken eet ik meer, en sinds 2 weken eet ik op advies van een diëtist.

Op de laatste donderdag van mei (de 26e), tijdens een fietstochtje, werd ik spontaan erg misselijk. Die ochtend had ik al brandend maagzuur, maar tijdens die fietstocht sloeg de misselijkheid als een bom in. Laat ik maar zeggen dat de weg terug minder aangenaam was. Sindsdien loop ik al 2 maanden rond met misselijkheid.

De hele maand juni was een maand van vreselijk voelen. De eerste weken heb ik geleden onder erge misselijkheid, het soort dat je bij een zware griep voelt. Ik heb weinig kunnen eten, leefde toen op brood, water en rijstenpap/yoghurt met speltmuesli. Toen ik dacht dat het weer goed ging en ik weer normaal dacht te kunnen eten, viel ik weer terug tot dezelfde misselijkheid, met vaak het gevoel alsof mijn maag gewoon niks meer aankon.

De maand juli was een hele maand van nasleep, leek het wel. Ik had vaak meer last van andere klachten dan misselijkheid. Hoewel de misselijkheid aanwezig bleef, heb ik last gehad van vrij extreem brandend maagzuur, winderigheid, een brok in mijn keel, een opgeblazen gevoel en veel boeren. De misselijkheid werd steeds minimaler, maar ging nooit weg. Het is er nu nog steeds, vaak in milde vorm. De misselijkheid is irritant genoeg om me ervan te weerhouden te genieten van het leven, maar te vaag om ervoor te zorgen dat ik over m’n nek ga.

Des te milder de klachten worden, des te meer ik bezig ben met aankomen. Mijn moeder heeft dezelfde situatie gehad, waarin ze 9 maanden misselijk was zonder enige reden. Onderzoeken gaven geen antwoorden, en dus besloot ze er maar gewoon doorheen te eten. Dat was haar advies: uiteindelijk raakt je maag zo gewend aan zo slecht eten dat al het andere slecht valt. Dat ben ik dus gaan doen: eten opbouwen, steeds een steviger ontbijt, iets meer vetten erin gooien en gewoon meer over de hele dag heen. Daar ben ik nu, na ook een bezoekje aan de diëtist vorige week, dus mee bezig, al bijna 3 weken.

Nu vraag ik mij echter af waarom de misselijkheid nog aanhoudt. Nog steeds heb ik last van deze irriterende milde vorm van misselijkheid. Ik heb al meerdere bezoekjes gebracht aan de huisarts. Mijn laatste bezoek was deze week en daar kwam, na mijn maag en darmen gecheckt te hebben, uit dat mijn lichaam gewoon moet wennen aan de nieuwe levenswijze (die aardig veranderd is in de laatste weken). Daarnaast heb ik nu last van aardig veel boeren na het eten. Laatste dagen kwam daar het gevoel bij dat ik wel moest boeren, maar dat het maar niet lukte.

Het advies van gewoon meer eten heeft wel gewerkt op zekere wijze: ik voel dat mijn maag nu meer aankan en de spijsvertering eindelijk soepeler verloopt, waar dat dan vorige week vrij traag aanvoelde. Nog wel voel ik me misselijk na het eten, vaak relatief mild en kort, maar heel soms is het ook vrij langdurig.

Daarnaast heb ik ook meerdere zelfzorgmiddelen gebruikt. Ik heb 2 weken omeprazol gebruikt (einde, begin juli), een weekje gaviscon (eerste week van juli) en zo’n 2 maanden Rennie’s (waarvan ik recentelijk te weten ben gekomen dat dit ook een boosdoener zou kunnen zijn dankzij de calciumcarbonaat). Tevens heb ik begin juni omecat en metoclopramide voorgeschreven gekregen (eerste twee weken van juni). Ik heb de voorgeschreven medicijnen en de zelfzorgmiddelen niet samen gebruikt (naast de Rennie’s dan). Ook heb ik laten bloedprikken (waaruit alleen een tekort aan vitamine D uitkwam), ik heb
een onderzoek laten doen naar de helicobacter pylori (die was er niet) en een echo van mijn gehele buik (waarop niks verkeerds te zien was). Twee verschillende huisartsen hebben naar mijn maag geluisterd en aan de gehele buik gevoeld, en die zeiden niks verkeerds te hebben gevonden.

Nu, na zo’n lange tijd, vraag ik mij toch af wat ik kan doen om de misselijkheid de grond in te boren. Ik merk constant dat verbetering wel mogelijk is door verlichting van de misselijkheid en het verdwijnen van andere klachten, maar 100% verbetering lijkt nooit te komen. Heeft iemand verdere tips die ik zou kunnen toepassen? Sinds gisteren gebruik ik gembercapsules, en ik kreeg ook simeticon van iemand aangeraden tegen de gasvorming.

Momenteel heb ik nog wel last van misselijkheid. Daar is nu hoofdpijn, vermoeidheid en soms pijn op de borst bij gekomen. Soms ben ik ook vrij kortademig. Tevens heb ik ook het gevoel nu alsof er lucht blijft hangen in de slokdarm, alsof ik wel een boer moet laten maar hij maar niet komt.

Heeft iemand adviezen? Moet mijn lichaam gewoon wennen aan mijn nieuwe eetpatroon? Is het logisch dat misselijkheid zo lang aan kan houden na ziek zijn met ernstig ondergewicht zoals ik het had?