afgelopen zomer heb ik een van de donkerste periode van mij leven gehad. Ik was voor een aantal weken zwaar depressief waarbij ik amper at, erg onregelmatig sliep en vaak halve dagen en toch meer moe was dan de dag ervoor, regelmatig huilbuien had en vol zat met zelfhaat en medelijden. Niks motiveerde mij meer en een sociaal gezien werden relaties erg transparant gepaard met interne discussies over het leven. Ik wist wat dit betekende en tot zou leiden maar ik heb geen hulp gezocht.
Ik ben minderjarig en inmiddels al een paar maanden verder. Ik heb geen extreme acties ondernomen onder de illusie dat dit niet opnieuw zou gebeuren en het beter met mij ging op een geestelijk level wat waar kan zijn. Maar nog steeds heb ik regelmatig erg donkere dagen tussen erg opgewekte en heldere waar ik altijd op denk terug te vallen in het destructieve cyclus waar ik mij al enkele jaren in bevindt en niks zin meer lijkt te hebben en iedereen om mij heen incl mijzelf mij vrij makkelijk triggert. Ik weet eerlijk niet wat ik moet doen. Vertrouwingsmensen ook onder de familie heb ik niet langer en gezien het feit dat ik minderjarig ben zouden ouders erbij betrokken worden mits ik professionele hulp zou zoeken. Dit is iets wat ik niet wil maar opties zijn daarnaast gelimiteerd en ik weet niet wat k moet doen, help?
